ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

تبعید

                             سراسر,شب را

                                                 سراسیمه،

                                                                 تاسحرسرودم

                             شاید!

                                        به پایانت برم!

.                                                            اى غزل!

                                                                اما نازنینم،

                             آغازت بى پایان بود...

                                       ومن درهنگامه ی هبوط 

                                                             تنهایی جاودانه را

                             آه ،با چه حسرت،به تماشا نشستم 

                             گویى،میدانستم زیر,بارنگاه,تاریخ!

                                                            طعنه هاى تمام ناشدنى!

                              و داورى، آرى،داورى,جاوید,فرزندانم

                                                  تنهااین است سرنوشت محتوم من:

                                               " تبعیدى,خود خواسته"

                            

           

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.