کاش بروی !

     کاش بروی!

             وبرای ما

                وبازی های بی دوزوکلکمان

                     وقتی فضا پر واژه های آشنا،

                          وعشق های رنگ باخته ازشرم وحیاست 

     وچیزی بنام زندگی شاید !

           آسمانی اما خالی ازمهتاب وستاره به یادگار بگذاری

        وآنگاه بربندی روی از:

             حکایت انتخاب ستاره ی  بختمان

              وبیخبرشی از ، ناگهان سقوط یکی ستاره ی حزین 

              که بود روزی، نشان ازمرگ دردآورعشقی درزمین 

      کاش بروی وچه خیال انگیزاگرشر:

                         این شب بی ستاره ، بی مهتاب

                         این شب سکوت، بی باورخواب

                         این شب زوزه ها ی ناشناخته

                          شب بیگانه با آوازفاخته

                          این شب هراس های بادلیل

                          درعوض کوچه های قال وقیل

                          این شب خالی شده از بوسه ها

                          رفته یقین آمده وسوسه ها

                          واین، شبها که چون آوار انبوه 

                          فروغلطیده از، بلندای کوه 

                                                    را ازسر ما،

                                                  آری ازسرما،کم کنید!