دخترک من

آه دخترک زیبای من

شایدچندماه دیگر

        یا سال دیگر

              اصلافردای دیگرشاید

چون،راه رفتنت

       چون حرف زدنت

              چون مدرسه رفتنت

این بارمیرسدازراه ،عاشق شدنت 

           اینکه دوست بداری کسی را

                      یاکسیدوست بدارد تورا

دخترک اکنون رنگ پریده ام

            سرخ مشو اینک !

 این روند تکاملی تست.

تاکنون تورامن حصاربوده ام و

                  باغبان نیزهم

         وباغبانان همیشه ناراضیند

                       ازکارخود،چه باچرتی که رفع خستگی کند

                                   یاپرتی که برد حواسش را دمی

          تعرض صورت میگیرد، آنک!

                      متعرضین ،لابدمترصد همین دمند

آه،دخترک بی آلایش من

 تو اکنون ازحصارمن بالازده ای

           شاخه هایت حالیا،دردسترس کوچه

                     واگربخواهی کمی بعد،دردسترس همسایه

 من مانع نخواهم شد

           من شاخه های کوچه ات نیزنخواهم چید

                              حتی اگردردسترس هرناشناسی باشد

                               که توخود خواسته ای ومراچه حقی است

                                            محدودکردن توکه خدایت آزادآفریده

وتواین رااززبان چومنی شنیده ای ، شاید به کرات

             انتخاب ,وجه انسانی آدمهاست

         و ، وجه تمایزانسان وحیوان نیزهم

دخترک نازمن ، توخواهی گفت :"من ریشه هایم پیش شماست،

                                              وبسیاری ازشاخه هایم 

                                         وگذاشته ام بیشتروجودم را

                                                درحیاط ذهن وقلب شما

دیگرازمن خدارا، چه انتظاری میتوانید داشت؟"

ومن وما چه میتوانیم خواست دخترزیباکردارم؟ 

            جزتوصیه ای ونه نصیحتی که میدانم بیزاری و

                                          برای من نیز نفرت انگیز 

آری دخترکم فردا یا پس فردا، نه ، روزی چنین

               تومیروی ، باید بروی ، اما بعدازعاشق شدنت

                            که بتوانید تاب آورید، جدایی از ریشه ات را

                                        چه عشق است که صبوری آرد وتورااستوارسازد

  برو، برو، نور دو دیده ام 

        که این نیز درراستای تکامل توست

             اما ، یادت باشد ، میوه ی نارسی که شاید خدای ناکرده به خانه ی خالی دوست

                                   هدیه خواهی برد ، چندروزی بعد ، بوی گندش میآزارد مشام 

                              اهالی خانه را ویقین که حتی درذهن دوست نیزنمیگذاردخاطره ای

                               خوش را  ، ببخشایید مرا توصیه مادربود وگرنه ...،چه میگویم؟!

هان ای نفس زندگیم، بگذارراست وبی حاشیه هرچه خواهی بالا روی،

                                درامتداد ریشه هاوساقه ات نه درعرض، که 

                                      به خود یابه خدایت برسی، باقی همه اغیارند

         همین ، وکاش بود مهربان مادرت ، تاچنین به نفس نفس نمیافتادپدرت

                                                 خدایت نگهدار

                                                   دخترم

                                                   دخترانم.