| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
آفتــاب ذهـــن تو وقـــتی باشب افــکارمن، تصــادم میــکند
مـن میفهـــمم کـه چــقـدربیخـــودی آزارت داده ام
وچگـونــه درنامتنـاهــی برزخ اندیشـه ام،
پـــــروانـه ها رابه دست بادنخــوت ،
به جنــگ فرسایشـی مذهـب وپنجــره روانـه کرده ام!
بازکنـــید پنجــره های روبه آفــتاب را
بازکنــید اذهـان نـم زده ی رطوبت گرفــته را
شایـــدانــواربیــــــجان زمسـتانی ،
باعـث شودقــــاصدک های گرفتــارشده
درپســـتوی نمــناک افـکارتان ،
آخرالامرراهشــان را، باگـذاشـتن بارشان بـازیابــند
هرچه باشـد نـور نـوراست
ومــــن سالهائـــی چنداست که زیـن سوی آسمـان به آنســوی آن نه راهـی یافـته ام
ونــــه خواستـه ام دریـا را ازچــشم آفتــاب بنـــگرم
کـــه مـرا چنین زهــره ای هرگـزنبوده
امـــا توای انگــــــیزه ی صبــوری برای دیدن بـــهاری دیـــگر،وسپــس پاییــز دیـگر
من چــه کنـم تاازمهــــتاب وستـاره دل بکنم ؟
یاازآئیـــنه ای چون زلال چشمــه ای وحشی
که درعمق دورآن،توبالبخـندی آشنانشستـه ای !
نــــگو: زبانت لال...
نـــــگو: خدایـا دوربادش...
بگـــــــذاربرخـــلاف نظــم آفـــرینش، آنـــجا انتــظارت رابکـشم
میـــدانی عمـــری را اینجابـه انتــظاری شیریــن سـرکردم،وتوآمـدی
میـــدانم آنجـا بازمیآئــــــی،میخـــــواهم ...
خدا،انبیـــاء،فـرشتگان وسایرآفــریدگان،
لحــــظه ی رویاروئــــی من وتـــورابنـگرندتا ابدیت،
وعشـــــــق نمادوخمیـرمایه ی ، دنیاهای جدیـــــدگــردد
تـــــکراردیــدارعشـــق همیشـه دیدنـی ترین آفرینـش
آفریــــــدگاربوده است.
" بـــــــرای دوست خوبــم قائــدی عـزیزوعشقش مهنـــاز "