| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
وقــتی نیســتی، ستاره ها نمیدهنـد،تـن به تباهـــی !
وچـــونکه مدام دیـرمیرسی،
فرداشب بازمنم و ستــاره های تکـــراری
ازبس به جــاده ی شب ناآشــنائـی!
میشود آیالخــــتی کمتر باآئینــه بمانی!
آری تــودیـرمی آمدی! من دیــرمی رفـتم!
تا مـن تنــهاباشـم ،تاتــوتنــهانمـــانی!
اکــنون اما ایـن منم ،
همان بهـارسوگـوار
کــه نسیم برفرازش وشبنم برفـرودش،
باشـرم عابـری گم کـرده راه،
با بی اعتمادی مفرط
میگـــذرند!
وحسرت من آن روزگاریست ،که بی آب وآئینه،
بی نظاره ی رویــش گلـی،
بی تماشـای افق آفــتابی پائیزی
کـه چــون رفـتن جان ازبــدن
دگـرباربامنظــرگاه شکوهمنــد شفق
احــیاء میشودبه تولـــدی دوبــاره
سترون گـــذشت.
ایــنک توبــرو تامــن حصیرخــوابم رامیان دومــوج
درتقـاطع دواقیانــوس بگســـــترانم
تا بــه فریادکمکی ازدوردست،
برمــوج خوابــم بــتازم
وآرامـــش رابه دریابازآورم