زندگی خالی

     میروم تاگم شوم ازچشم تو .          میروم تاکش نیابدخشم تو 

    میروم تاخویش را پیدا کنم               گرشودترک سرسودا کنم 

    میروم تادفع صد بلا کنم                 با دلی خون شکوه ازدنیاکنم 

    زانکه درسنت این عالم پیر               باچه جرمی میشوندچندی اسیر؟

     شایداینکه سالهادرپیش هم              غرق دنیامیشویم زیاد وکم 

     بی غم وبی دردوبی هیچ آرزو          زندگیمان میوه ای بیرنگ وبو 

    یا که بیخبر زحال دگران                 نه غم نان داشته ایم نه دردجان 

    باچنین اندیشه و تفکری                  کی توان شد شبه انسان یاپری 

     حیف مانیست گردش زمانه را          عین بوف ساکن شویم ویرانه را

     سیب لذت راچنان گاز میزنیم            که گویی طعنه به اعجازمیزنیم

     میگذاشتیم باد واین خاک غریب          گل میکردیم آب وآتش رافریب