سعدی(حلقه ی دام بلا)

ســلســله ی موی دوست ،حلقــه ی دام بـلاسـت

هــرکه دراین حلـقه نیست،فارغ ازایـن ماجــراست

گـربزنــندم به تیــغ درنــظرش بــی دریــــــــــغ

دیــدن اویــک نــظر، صـدچومنــش خونــــــبهاست

گــربـرودجـــان ما درطــلب وصــــــــل دوســـت

حـیف نبـاشـــدکـه دوسـت،دوستــترازجان ماســت

دعــوی عشـــاق را شـــرع نـــخواهـــــدبیـــــان

گونـــه ی زردش دلـیل ،نالــه ی زارش گـواســت

مایـــه ی پرهیــزگار،قــوت صـــــبراسـت وعـــقل

عـــقل گرفــــتارعشـق، صـبرزبــــون هــــــواست

دلـــشـده ی پایبـــــند،گـــردن جـــان درکمــــــند

زهـره ی گفــتارنـــه:که این چه سبب وآن چراست؟

مالـــک ملــک وجــــــود، حاکـــــم رد وقبـــــــول

هـرچــه کنـدجـورنیست،ور تــوبنـــالی جفــــــاست

تیـــغ برآرازنیـــــــام، زهــربرافــــــکن بــه جـــام

کـــزقبـــــل ماقبــــــول، وزطـــــرف ما رضــاست

گـربنـــوازی به لــطف،وربــــگـــــــدازی به قـــهر

حــکم توبـرمـن روان ، زجــــــــــرتوبــرمـن رواست

هرکـــه به جــــــوررقـیب یـا بـــه جــــفای حبیـــب

عـــهد فــرامـــــوش کــند ، مـــدعی بیــــــوفاست

ســـــعدی ، ازاخــلاق دوست،هرچه برآیـــد،نکوست

گــوهمــه دشــنام گــــو،کــزلب شیــرین دعـــاست