| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
چــقدر بـاغِ دل ناگـهان، پـژمـرد وفــرســود
هرکـــو تارِ دلـش باتـــو، گـــره خورده بـود
تــورفتـی زمســتان آمـد، آتــش بــرافروخت
ســـراســرآســمانِ دل ، غــرقِ مـــه و دود
منـــجمد شــد رودِ باور، پــس ازکــوچِ تـــو
کهـــنه واگــنی که دگـــر، راهــی نپیـــمود
زبــانِ بی رنـگم بـه کام ، مـــیداد سـر به بـاد
گـرمصـلحـت ایــن بِـه کـه درآرامــش غـــنود
مــباد آن شب کــه شاعــرتا به صــبح نــخوابد
بـــه یــادِ غـزلــهائــی کـه نــبایـد ســـرود!
مــن وتـو نـه گل وبلــبل، درمــان و دردیـــم
رســد آیــا وصـــال پــسِ ،فـــراز و فــرود!؟
هـرآنـکــه گفت عـشق ازجنسِ درد و بلا نیست!
یقـین از نــاوکِ مــــژگان، تــیر نـــخورده بود
بـگـو ای عـشقِ بـی هــنگام، سـقفِ بـی روزن
کــه زیــرِآســـمانِ تـنگـت، کدام دل آســـود!؟