نــدارد چــــشم من، تاب نــگاه صحـــنه سازی ها
مـن یــکرنگ بـــیزارم، از ایــن نیـــرنگ بــازی ها
زرنـگی،نارفیــقا! نیست این، چون باز شــد دستت
رفیقــان را زپــا افکـــندن و گـــردن فـــرازی ها
تو چون کرکس، به مشتی استخوان دلبستگی داری
بنــــازم هــــمت والای بــــاز و بــی نیــازی هـا
بــه مـــیدانی کـه مـی بندد پــای شهــسواران را
تــو طــفل هرزه پــو، باید کـنی این ترکــتازی هـا
تو ظاهرساز و من حقــگو، ندارد غیر از این حاصـل
من و از کـــس بریــدنها، تو و ناکس نـــوازی هـا