سایه ((درکوچه سارشب)

دراین سرای بی کسی ،کسی به درنمیزند

به دشت پرملال ما،پرنده پر نمی زند

یکی زشب گرفتگان ،چراغ بر نمی کند

کسی به کوچه سارشب،درسحر نمی زند

نشسته ام درانتظار این غبار بی سوار

دریغ کز شبی چنین ،سپیده سرنمی زند

گذرگهی است پرستم که اندراوبه غیرغم

یکی صلای آشنا ، به رهگذر نمی زند

دل خراب من دگر ، خراب تر نمی شود

که خنجر غمت ازین ، خراب تر نمی زند!

چه چشم پاسخ است ازین،دریچه های بسته ات؟

برو که هیچکس ندا ، به گوش کر نمی زند!

نه سایه دارم ونه بر، بیفکنندم وسزاست

اگر نه بر درخت تر ، کسی تبرنمی زند