رابـــطه ی غـــلط!! (ترانـه)

 تــورفتـی اما بعـدتـو هـــنوزم گــیج ومبــهوتــم

 بـرو توجــیه نـکن کارت، نـشکن روزه ی سـکوتم  

 خـیلی حـرفــها تو ایـن دل صاحـب مرده تلمــباره

 کـه بـعـد رفتنـت دیـــگه گفتنـش چه فایــده داره؟

 میـدونـم کـه مدتــها بود هوای زنـدگیـت سردبود

 موندن تو آخرین ایسـتگاه کابـوسی ازغـم ودردبود

 درحقیقـت بارفــتارت ،بـه هردومــان تو بدکـــردی 

 به جـای گفـتن ازاحساس، فضـاراســرد سـردکردی

 چـقدربایــدتـأسـف خورد، بـــه حال آنــکه میـــدانـد

 دلـش بازنــدگی نیسـت و، جــدائی رابـــلا خوانـــد

 بــهانه هاتــو مـن اول به چـشم ضعـف خود دیــدم  

  بجـای زنــدگی کــردن ،فقــط نقـش ونـمود دیــدم

  من ازوقتی که فهمـیدم ،دل توبا من هـمراه نیست  

  بـه خـودگفــتم دیـگه جائـی، برای غـصه وآه نیست  

  درسـته که هــدردادم، ازعــمرخـود یـه چـندسالـی  

   تــجربـه ای گـران کردم، دانــشم داد وگوشــمالی

  هـمه افسوس مـن اینه، وقتی دلت نیست با کسی

   آن رابــطه یـه توهـینه، طرف خضـاب وتــوخــسی 

   چــقدرخـوبــه یه رابــطه، دورباشــه ازرنـگ و ریـا 

   کـــلام اول صـداقـت، فـــرقانــش  کـــــلام خــدا

   باور وحـــرف من ایــنه، وقـتی دلت نیست باکـسی 

    آن رابـــطه یعــنی ایــنکه: طرف خـضاب وتوخسی