| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
پنــد دانایان نســازد،عاشــق دیوانــه را
لاابالــی کی پسندد،مردم فــرزانـــه را
مادمـاغ آشفتــگان،ازدین ودنیـا فارغیــم
رغــبت مسـجد نباشد،خادم بتــخانـــه را
مـدعی گو،وعـظ کمترگوی ومغزمامبـر
تابـه کـی شایـدشنیدن،آخـراین افسانه را
هرکسی ازسوزدل آگاه باشدهمچوشمـع
منع هــرگزچون کند؟ازسوختن پروانـه را
دل چه ارزد؟گـرنباشدشوق دلداری دراو
بی وجـودگنـج،قیمت کی بودویرانـــه را
ساقــیاتاکی نشینی!جـام جان افـــزابیـار
تازســربیرون کنـیم،این کـبرسالوسانه را
بعـدازاین جزعاشــقی کاری نیایدازعبیــد
عاقـــلان معذورمیــدارید این دیوانـــه را
بازشوق یوسفــــــم دامن گــــرفت
پیرمارابوی پیراهــــــن گرفــــــت
ای دریـــــــغانازک آرای تنـــــــش
بوی خون میآیدازپیـــــراهنـــــــش
ای برادرها؟خبـــرچون میبریــــــد؟
این سفرآن گرگ،یوسف رادریـــــد
یوسف من پس چه شدپیراهنـــــت؟
برچـه خاکی ریخت خون روشنـــت؟
برزمین ســــردخون گـــرم تـــــو
ریخت ٱن گرگ ونبودش شـــرم تــو
تانپنداری زیادتـــــــــــــ غافلـــم
گریه میجوشد شب وروز دردلـــــم
داغ ماتم هاست برجــــــــانم بسی
دردلم پیوسته می گریـــــــدکسی
دربهارعمــــــــــــرای سرو جوان
ریختی چون برگ ریـــــــــزارغوان
ارغوانـــــم ارغوانــــــــم لاله ام
درغمت خون می چکــــــدازناله ام
آن شقایق رستــــــه دردامان دشت
گوش کن تابا تو گویــــد سرگذشت
نغمه ی ناخوانده رادادم بـــــه رود
تا بخواند برجوانان این ســـــــرود
چشمه ای درکـــوه میجوشدمـــنم
کزدرون سنگ بیــــرون میــــزنـم
ازنـــــگاه آب تابیــــــــدم به گل
وز رخ خود رنگ بخشیــــدم به گال
پر زدم ازگل بـــه خونــــاب شفق
ناله گشــــــــتم درگلوی مرغ حق
آذزخش ازسینـه ی من روشن است
تنـــــــدرتوفنده فریـــاد من است
هرکجا مشتــی گره شد مشت من
زخمی هرتازیــــــانه پشت مـــن
هرکجا فریــــــــاد آزادی منــــم
من دراین فریـــــــادها دم میزنـم