ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

جــلــیل صــفربیـــگی

                           دستــــــش در گلــــت بود 

                    وتازه دســـت از مــــــــن شسته بود 

                           که عاشــــــقت شـــــدم  

                    دست در گل و لای سیــــــــنه ام برد 

                    وساعت قلبــــــم را به نام تـو کوک زد 

                                    ابلیز خوردم 

                                    کسیب شدم 

                     و افتادم از چاهی هر دو سر سوراخ 

                                         آخ! 

                                  زمین سفت بود 

                           وگلم هنوز خشک نشده بود 

                               که پا در حوا شدم  

                                وافتادم در چاهی  

                             که آدم بشو نیستم دیگر