ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

خبرجعلی


                  آرام دلـم را اشـــکبار

              وچـــه غمــــگنانـه یافــــتم

                   ازپــس اتـــفاقی...

             کـه مرابه هــجری الـــــــیم

              ناگزیـــرکــــرده بـــــــــود!


           آری، خــبر،با باراندوه گـــسارش

          آسیــــمه سـروناآرام دل کـرده بـود

                    آرام جــانی را

         درآغــازفــــلقی آذرنـــگ ومغمـــوم

                      ونیــزهـــم،

         آشفــــته سامــان وآب حسـرت روان

             درگـــذرمسـاء ی وصـــباحی

                 تاکـــه بــه ناگــــهان 

            بی هــــیچ خبـرازواقـــــعه

                       ســررســم...

             وفــغان ونالــــه ی شـــادی

       بابـهت وهیــــجان ناشـی ازاشتبـاهی

         کــه رخ داده بــــود،درهم بیامیـزد

    وصحــــنه ای غریب ومتـــناقض بیافـــریــند،

                 تاباورمــان شودکـــه:

                 چــرا زودباورکنـــیم!؟

                چــراصــــبورنباشــــیم!؟