تــورامیـــخواهـــم ای آرامـــــش دل
چــقدرتـــرس دارم ازایـن خـواهـش دل
شـــایدگـرفــتارِوهــــــم وخـــــیالـم
کـــه بــــاز افـــتاده ام درچالـــش دل
مــن گـمِ دریـــایِ ظلـــمت بــــوده ام
حــسرتـــم فـانوســی تا تابــــــشِ دل
می رفت به سرعـتِ صــوت قــطارِعـمر
دریــــــغ ازبــــهاران بــی رامــش دل
بـه فـرسایـش افــتاد،عـقـل ازدورنــگی
بــــمانـــد غــصه یِ بــازســـازش دل
فـــراوان کشـــید دل، غمــــبارِ یــاران
خـــــارج ازتـــــوان وگنــــجایـــش دل
شـــــده درمعـــرضِ طوفـــانِ بهـــتان
نیــاری خــم بـه ابـــرو،با پـــالایش دل!؟
سپـس فــارغ زچــشمِ دوسـت ودشــمن
قـــطره هابه چـــشم ازخـونــــبارش دل؟
زمــانـــی نیایــــد،کارازدســت عــــقل
گویــند: گــوش ســپاربـه،فـرمایــش دل
چــون حاصــلِ هــرکار،طــیِ سـیرِعــمر
فقـــط مانــده نقــــش درگــــزارش دل
زآنــکه شــیریـن باشــد،ربـطِ عــقل ودل
سَـــرِمجـــنون گــزار،بـــــربالــــشِ دل
یادم نرفـــته دیــده،بامـن چه کارهـامیـــکرد
رازِ رمـــزدارِدل را، رنــدانه افــشامیــــکرد
آذرخــشِ نــگاهــش ،ازپشـتِ دیــــوارِشـب
بیـــراهـه یِ دلـش را،برمــن هویـدامیــکرد
ارتــــدادِچــشمِ او ،ایــــمان ازدلـــم ربـــود
آنگه چون الــپرِ*عـشق،شیرجه به دریا میـکرد
شبـــنامه یِ دلـــم را درزیـــرِسنـگی آشــنا
همـچون ورق پـاره ای، شـب پخش وپـلامیکرد
درمانـده بــودم ازیـــن،چـون کودکان لـجاجت
گــرچه گلِ وجــودش،نفــس رازیــبامیـــکرد
آنــکه لهـیبِ عشـقش،دلــــم راخاکسـترکــرد
چـون بــومِ بی آزاری،آرام تـــماشـامیـــکــرد
اوکــه بالابلــــندِ، جنــگلِ چــشمِ مـن بــــود
درپیــچِ کـوچـــه چــرا؟ چـشمِ دل حاشامیکرد
روزگارِعــــاشـــقی، بخــششِ ابــــرِبـــــهار
میـــکده مهــمانِ مــن،مـی رفــعِ بلا میــکرد
آری تـــو ای خــدایِ خالــقِ عـــشق و شـباب
آیــامعــــشوق ازازل، ایـــن نازو ادا میــکرد!؟
* اَلْپَـر،به معنی زرنگ،زیرک وشیطان است امادرزبان کردی به معنی پرش وپریدن میباشد که حقیردراستفاده ازاین کلمه هردومعنی رادرنظرداشته ام.
تونمیـــدانی
احسـاسم چنین میـــگویـدبـه مــن!
تــوشــایدهــیچ نمــــیدانی!
اگــرچــه باورش چــون باورِبشقاب پــرنده ای سخت باشــد!