ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!
ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

فریدون مشیری (پرکن پیاله را)

پرکن پیاله را ،کین جام آتشین

دیریست ره به حال خرابم نمی برد

این جامها که درپی هم میشود تهی

دریای آتش است که ریزم به کام خویش

                          گرداب میربایدو آبــم نمی بــــــــرد!


من،باسمند سرکش وجادوئـــی شراب

تا بیکــــــران عالم پنــــدار رفته ام

تادشت پرستاره ی اندیشــــه های گرم

تامرز ناشناختــــه ی مــرگ وزنــدگی

              تا کوچــه باغ خاطــره های گــریزپا

                          تا شهــریـــــــــــــادها

       دیگرشــراب هم ،جــزتاکنــاربستــرخوابــم نمیبــرد!


هان ای عقــاب عشـــق !

ازاوج قلــه های مــه آلود دوردســت...

پــروازکن ، به دشت غم انگیـــزعمـــرمن

              آنجــاببــرمــرا کــه شــرابـــم نمی بـــرد!

              آن بی ستــاره ام کــه عقـابـــم نمی بـــرد!


درراه زنــدگـی

با ایــن همــه تــلاش وتمنــاوتشنـــگی

با اینـــکه نالــه میکشــم ازدل کــه : آب ... آب !

    دیــگرفریب هــم ، به ســرابــم نـــمی بــــــــرد !

                                         پــرکـن پیـــــــالـــــه را ...

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.