باز هم من هستم و ...

باز هم، من هستم و رگبار پی در پی درد       

باز هم، من هستم و باران رنجی دوره گرد     

باز هم دیوانگی، از حجم خواهش های دل         

باز هم دلمردگی، ازدست عشقی سرد سرد

دیگر از بن بست فکر و عقل آدم خسته ام

آخرابلیس ازچه رو، سرپیش خالق خم نکرد؟    

آمدیم تا شاید از، تبعید گیریم عبرتی !

امّا آدم، بُرد از خاطر، که باید بازگرد !

سالها رفت از کف ما، تا که برداریم قدم ‌

نه قدم برداشتیم و، نه سما شد لاجورد !

اختلاف ها فاش شد، امّا چه حاصل، از جدل        

حال مردم خوب شد، یا رفت خاک و ریزگرد؟   

در گرفته جنگ مذهب، بین هم کیشان، چرا؟         

آخر ازکشتن، چه آید گیرشان، جز روی زرد‍!

مانده ایم، تنهاو بیکس، مثل شیری درقفس 

در میان جنگلی، با خیل کفتاران، نبرد  

در عجب، از آن خداوندان ظلم و قدرتم 

که چرا جز چاپلوسی، نیست گویا کارکرد 

آه، اگر، آینده باشد، رهن فهم و فکر ما 

حیف از، جنگ و جدلها، در جهانی هرزه گرد 

عاقبت دانی چرا، "آراد" شد، پابست عشق؟ 

چونکه دیگر، خویش را، پادام هر خامی، نکرد 

،