رهــی معیــری (نگهبان وطـن)

ای وطــن خصم توراس، گ به جـام افــتاده است

تشت رسوائــی این بــوم زبام افــــتاده اســت

آتش کیـــنه برافــروز،کـــه درخانـــ ـــه ی ما

هردغـــل پیشـه دراندیــشه ی خام افتاده است

روز خــون ریخــتن ازخائـــن ملـک است امــروز

ازچــه شمشــیرتو، دربنـندنیــام افــــتاده است

ریشـه ی خصـم برافـکن که زبون گشت وضعیف

جان این گـــرگ برآور،کــه بردام افتــــاده است

ســربیــگانه پرســتان به کمنـد است بیــــــــــا

تاببــــینی که به دام تو کــدام افـــــــتاده است

خون ما خـورد بدانــــــدیش وکسی آگــه نیست

بس کـه نوبـــاوه ی جــم،درپـی جام افتاده است

یــوسف مــلک به زنـدان بـلامانـــــــــده اسیــر

بررخ مــــهر،سیــه پــرده ی شـام افتــاده است

ای نگهـــــبان وطن ، نوبت جانــــــبازی توسـت

سـرفداسـاز،کـه هنگام سرافرازی توافتاده است

ایـن غـزل بدون تخــلص به سال ۱۳۲۵درمجله تهران مصــورچاپ شــده است

شفیــــعی کدکــــنی (شــــوروشکســـــتن)

نفــــسم گرفت ازین شب،درایــــن حصــاربشــکن

درایــــن حصــارجادوئــی روزگــاربشـــــــــکن

چوشقـایـــــق، ازدل سنــگ، بــرآررأیـت خــــون

بـــه جنـــون، صــلابت صــخره ی کوهـساربشکن

تــوکه ترجمــان صبـحی، به ترنــم وتــــــرانــه

لب زخمــــدیده بگــشا، صف انتــــظاربشــــکن

"سـرآن نـــدارد امشب کـــه برآیـــدآفتــابـــی"

تـوخـودآفتــاب خـودباش وطلـــــسم کاربشکــن

بسـرای تاکــه هسـتی، که ســرودن است بودن

به تـرنـــــمی دژوحشت ایـن دیــاربشـــــــکن

شب غارت تتـــــاران، همـه سوفکــــنده سایـه

تــــوبه آذرخشــی ایـن سایــه ی دیوسازبشکن

زبــــرون کسـی نیـایــدچوبیــاری تو،اینـــجا

تـوزخویشـــتن بـرون آ، سپـــه تتـــاربشکــن