شریعتی وفقر

 ...فقر همه جا سر میکشد ...فقر ، گرسنگی نیست ، عریانی هم نیست ...فقر ، چیزی را " نداشتن " است ، ولی ، آن چیز پول نیست ... طلا و غذا نیست ...فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفتهء یک کتابفروشی می نشیند ...فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند ...فقر ، کتیبهء سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند ...فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود ...فقر ، همه جا سر میکشد ...فقر ، شب را " بی غذا " سر کردن نیست ...فقر ، روز را " بی اندیشه" سر کردن است ..                                                                    

                                                                                                                                            شکنج | توسط: محسن بیگی

عرق ریزی و عرق خوری؟!!! 

همیشه با خود فکر می کنم چگونه است که ما در این سر دنیا عرق می ریزیم و وضعمان این است و آن ها در آن سر دنیا عرق می خورند و وضعشان آن است؟ نمی دانم تفاوت در عرق است و یا در نوع ریختن و خوردن آن؟  معلم شهید دکتر علی شریعتی  

                                                                                              شکنج: محسن بیگی

شریعتی وموسیقی

دکتر شریعتی و موسیقی 

می بینیم که پیغمبر اسلام در ۲۳ سال رسالتش ،اسلام و تمام احکام و عقایدش را در همان سال اول مطرح نکرد ؛ به تدریج مطرح کرد : اول مسئله توحید را طرح کرد و تا ۳ سال هیچ کلمه دیگری بر آن اضافه ننمود : (( قولوا لا اله الا الله تفلحوا )) خوب ، نماز چیست ؟ هنوز نمی خوانند !روزه چیست ؟ هیچ !حج ؟ اصلا ندارد !زکات ؟ اصلا !قید و بندی ، حدودی ، عملی ؟ اصلایک چیز فقط فکری است همین است که بتها را در ذهنشان و اعتقادشان نفی کنیم و به خدا معتقدشان کنیم.بنابر این کسانی که در ۳ سال اول مسلمان شدندو به توحید معتقد شدند و مردند ،احتمالا « شرابخوار » بودند ، « نماز نخوان » ، « روزه نگیر » ، « حج نکن » ، و .... بودندبعد از اینها در سال هفتم ، هشتم حجاب مطرح می شود ؛ یعنی بعد از هجده ، نوزده ،بیست سال کار روی مردم حجاب را مطرح می کند.همچنین مسأله شراب مطرح می شود. شراب را چگونه طرح می کند ؟از همان مکه نمی گوید که « آهای مردم ، آهای ملت ، آهای عرب ها ، تا به توحید معتقد می شوید ، باید دیگر تمام کارهایتان راست و ریست باشد » ! نه ! کی ؟ در سال های آخر بعثتش مسأله شراب را مطرح می کند .محمد (ص) گفت :((فیهما اثم کبیر و منافع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما))یعنی گناه دارد و نیز برایتان منفعتی دارد ؛اینطور نیست که من آدم متعصبی باشم ،ارزشش را ندانم و نفهمم ؛ نخیر ، قبول هم دارم ، درست ! اما زیانش بیشتر است . شنونده در برابر چه کسی قرار می گیرد ؟ یک آدم روشنفکر که شعور دارد ،تعصب ندارد و شراب را ، به صورت تابویی ،جنی ،غولی نجس ، و متا فیزیکی و غیبی تلقی نمی کند ؛اما به خاطر اینکه زیان های اجتماعی و انسانی زیاد دارد ،در عین حال که منافعش را هم قبول دارد و می شناسد ، نفی اش می کند .آدم حرف او را گوش می دهد ؛  اما هیچکس حرف آن ملایی را که می گوید ، « موسیقی حرام است »ولی اصلا نه در عمرش موسیقی شنیدهو نه اگر بشنود می فهمد ، گوش نمی دهد ! ای کسی که می گویی « غنا» حرام است ،اصلا تو می فهمی « غنا » چیست ؟ اصلا تو این را که این موزیک حماسی استیا ملی است یا علمی است ، تشخیص می دهی ؟!موسیقی هزار شعبه دارد ، تاریخ دارد ، نقش های گوناگون دارد ،بنابراین وقتی که تو فتوا می دهی « حرام است » ، هیچکس گوش نمی کند ؛برای اینکه تو نمی فهمی که چیست .

جسارت*

جسارتم رابه صداقتم ببخشید.

من جسارتم راهیچگاه، صرف،"هیاهوبرای هیچ"، نخواهم کرد!

پوچی، اندیشه های خالی!

خالی، گلدان های ترک!

ترک، دل های شیشه!

تورم، کینه های تحقیر!

تحقیر، قلبهای عقده!

عقده ی،خالیان اندیشه!

                  *******

آه،بیگمان افراشتیم، چتری سیاه

چونان چون بلندیلدایی بی پگاه

تارکش اما، شمع ها سوسوزنان

 شاهدانی شاید، بر اعدام ماه!

شنیدم زمانی، ز یاسی سپید!

که خواستند ازهمه گلها به تهدید!

که آری می کشیم ومی بریم سر

اگر غیرازسیاه، رنگی بسازید!

دراین کولاک، وحشت زای تزویر

برغم تیرگی ، ابهام تقدیر

گذاراز هیچ پیچ ، جاده ی عشق 

محال است ، بی مجال عقل وتدبیر

*جسارت ،اماعمل کردن محض است، بی هیچ شرطی ،به

آنچکه یقین وباورش کرده ایم! مگرنه؟

زندگی خالی

     میروم تاگم شوم ازچشم تو .          میروم تاکش نیابدخشم تو 

    میروم تاخویش را پیدا کنم               گرشودترک سرسودا کنم 

    میروم تادفع صد بلا کنم                 با دلی خون شکوه ازدنیاکنم 

    زانکه درسنت این عالم پیر               باچه جرمی میشوندچندی اسیر؟

     شایداینکه سالهادرپیش هم              غرق دنیامیشویم زیاد وکم 

     بی غم وبی دردوبی هیچ آرزو          زندگیمان میوه ای بیرنگ وبو 

    یا که بیخبر زحال دگران                 نه غم نان داشته ایم نه دردجان 

    باچنین اندیشه و تفکری                  کی توان شد شبه انسان یاپری 

     حیف مانیست گردش زمانه را          عین بوف ساکن شویم ویرانه را

     سیب لذت راچنان گاز میزنیم            که گویی طعنه به اعجازمیزنیم

     میگذاشتیم باد واین خاک غریب          گل میکردیم آب وآتش رافریب