ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه
خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!
ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه
خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!درباره من
یکی ازابناء بشرکه هنوزدرسی سال گذشته مانده! بااینکه انحطاط اخلاقی جامعه ازجمله تزویروریاونان به نرخ روزخوردن اطرافیان را
هرروزمی بیند،امامعلوم نیست چرانمی خواهد این واقعیت هاراباورکند،تاجاییکه بارهاازاین افرادضربه خورده است!
غیرازسادگی واعتمادبه همه،تنهامیتوان گفت آدمی پرازاشتباه وکاملابی توجه به مادیات،مگربه اندازه ی پوشیدن خوب وخوردن اندک!
ادامه...
دکترشریعتی
چنین می اندیشم
1- عشق به انسان هر قدرتی را از پای در خواهد آورد
خوشا روزگارانی که چشمها بر لبها حق اولویت داشتند !
2- حقیقتا چندش آور است
هیس هیس مارهای تک دندان !
شبنمی می ماند آدمی و عمر چهل روایتش،
به لحظه رویت نوربر سطح سبز برگی
می لغزد و بر زمین می چکد....
تا باری دیگرو کی ؟وچگونه ؟وکجا ؟
3- ای که تو آن من دیگرم یای تو که آن توی دیگرتم
زاد سفر برگیر و قدم در راه نِه که من در پایان راه
بی صبرانه منتظر رسیدن توام ...
بــه مــن تکیــه کــن!
مــن تمــام هستــی ام رادامنی می کنــم تــا تــو ســرت را بــر آن بنــهی!
تمــام روحــم راآغــوش می ســازم تا تــو در آن از هــراس بیــاســایی!
تمــام نیــرویــی را کــه در دوســت داشتــن دارم
دستــی می کنــم تــا چهــره و گیســویــت را نــوازش کنــد!
تمــام بــودن خــود رازانــویی می کنــم تــا بــر آن بــه خــواب روی!
خــود را، تمــام خــود رابــه تــو می سپــارم.
تــا هــر چــه بخــواهی از آن بیــاشــامی!
از آن بــرگیــری، هــر چــه بخــواهی از آن بســازی،
وهــر گــونه بخــواهی، بــاشــم!
از ایــن لحظــه مــرا داشتــه بــاش!
4- پروردگارم ،مهربان من از دوزخ این بهشت، رهایی ام بخش!
در اینجا هر درختی مرا قامت دشنامی است
و هر زمزمه ای بانگ عزایی و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...
در هراس دم می زنم
در بی قراری زندگی می کنم.
و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است
من در این بهشت ،همچون تو در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.
"تو قلب بیگانه را می شناسی ، که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی"
"کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم"
دردم ، درد "بی کسی" بود ...