جدائی یا رهائی! (ترانه)

تو رفتی اما بعد از تو، هنوزم گیج و مبهوتم

 برو توجیه نکن کارت، که مث کوه باروتم 

تو این دل صاحب مردم، چقد حرفا تلمباره!

گفتنشون حالا دیگه، بگو چه ارزشی داره؟

دو سالی بود میدونستم، هوای زندگیم سرده

موندن تو آخرین ایستگاه، کابوسی از غم و درده 

حقیقتن با رفتارت، به عشقمون تو بد کردی

 به جای گفتن احساس، فضارو سردسردکردی 

 چقد باید تاسف خورد، به حال آنکه میدونه 

 دلش بازندگی نیس و، حواسش هم توی خونه 

بهونه هاتو من اول، به چشم ضعف خود دیدم

اما از آتش عشقت، نه گرمی و نه دود دیدم 

  همون لحظه که فهمیدم، دل تو با من همراه نیس

 به خود گفتم دیگه جایی، واسه ی غصه و آه نیس 

                                                                                   

 درسته که هدر دادم، از عمرم یه دو سه سالی

  تجربه ی غریبی بود، که درسم داد و گوشمالی 

درین دنیای بی عشقی، که هیچی مث سابق نیس

کسی که گفت دوست داره، عزیزم آنکه عاشق نیس

  بزار بگم عزیز من، درین دنیای چون و چند 

 آنکه میگه دوست داره، شاید برات یه چاهی کند