عــــطار

ای درمیــــــان جانـم وجــان ازتـــــوبیــخـــبر

وازتــــــوجـــــهان پراست وجـهان ازتوبیــخـبر

ای عقــل پیـروبخـت جوان کـــــرده راه تـــــو

پیــرازتــــوبـی نشـان وجـــوان ازتـــوبیـخـــبر

چـــون پـی بـــرد به تـودل وجانـم؟ که جــاودان 

درجـان ودردلــی، دل وجــــان ازتـــوبیــخــــبر

نقــش تـودرخــیال وخـــیال ازتــــوبـــی نصیب

نــام تـوبـرزبـــان وزبــــــــان ازتـــوبیــخـــبر

ازتـــوخبـــربه نام ونشـــان اســت خــــــلق را 

وآنــــــگه همــــه به نـام ونشــان ازتـوبیـخــبر

جویــــــندگان گوهــــردریـــــای کـــــنه تــو

دروادی ویقــــین وگـــــمان ازتــــو بیـــخـــبر

چـــون بیـــخــبربـود،مــگس ازپــرجـبرئــــــیل

ازتــــوخبـردهـــــنده،چــــــنان ازتــوبیــخـــبر

شـــرح وبیـــان تــوچـه کـنم؟ زآنـــکه تا ابـــــد

شــــرح ازتــوعاجــزاسـت وبیـــان ازتـوبیـخـــبر

عـــطاراگـرچـــه نعــره ی عـشق تـــومــی زنـد

هستــــند جمــــله نعـــره زنـان ازتـــوبیــخـــبر

احمـــــد شامـــــلو(دریــاپرصــلابت ترمیخــواند )

□روزگاری با خوددردمندانه می‌اندیشیدم

که پیام از توفان‌ها نرسیدو نسیمی که فرازآمد از گردنه‌های صعب

بر جسدهایی بیهوده وزید 

به جسدهایی آونگ بر امیدی موهوم‌

لیک اکنون دیگرمختوم من هراسم نیست 

اگر این رؤیا در خوابِ پریشانِ شبی می‌گذرد 

یا به هذیانِ تبی یا به چشمی بیداریا به جانی مغموم...

نه من هراسم نیست:ز نگاه و ز سخن عاری شب‌نهادانی از قعرِ قرون آمده‌اند

آری که دلِ پُرتپشِ نور اندیشان راوصله‌ی چکمه‌ی خود می‌خواهند،

و چو بر خاک در افکندندت ،باور دارندکه سعادت با ایشان به جهان آمده است

باشد! باشد!من هراسم نیست

چون سرانجامِ پُراز نکبتِ هر تیره‌روانی راکه جنایت را چون مذهبِ حق موعظه فرماید

می‌دانم چیست

خوب می‌دانم چیست.