ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه
خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!
ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه
خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!درباره من
یکی ازابناء بشرکه هنوزدرسی سال گذشته مانده! بااینکه انحطاط اخلاقی جامعه ازجمله تزویروریاونان به نرخ روزخوردن اطرافیان را
هرروزمی بیند،امامعلوم نیست چرانمی خواهد این واقعیت هاراباورکند،تاجاییکه بارهاازاین افرادضربه خورده است!
غیرازسادگی واعتمادبه همه،تنهامیتوان گفت آدمی پرازاشتباه وکاملابی توجه به مادیات،مگربه اندازه ی پوشیدن خوب وخوردن اندک!
ادامه...
قـــــــــهر
انتـــــظار
بـــگــذارتادرکنـــارت،بـرزنـــــدگی بشــورم
اخــمت فروکـش که عشــق،کرده چنین جسورم
هفت آســـمان ستاره،شاهــــدان عشـق مـــن
هفت ســــال مســتوری ازتو،نشـانه ی غـرورم
نخواســـتم هـیـچ جاده ای،آرد مـــرا سـوی تــو
ازبیــــــراهـه آمــدم، ره میـــــکردازتــــودورم
ســـراب صـــحرای عمر،باعشــــق دریـــاشــود
آری آســـان کنـدعشــق،ازایــن صـــحراعبـــورم
گـوینـــدجسارت باشـــد،پاشــنه ی آشیـل عشـق
یقــین دورکنــدایـن عشــق،ازتـوپاک شروشــورم
اینــــکه من ضعف عشــــق وآبــروی توباشــــم
ننالــم بــربخت خویـــش،زایــل کــــنم قصــــورم
افســون جفــاکاران ،عاقـبت عـــــیان گــــــــردد
گــــیرم انــدک زمانــی،تـــوان کـــردازتــــودورم
مدهــوشــم ومست عشق،سـرخوشـم وغــرق لاف
امیـــدم قبــول توسـت،من با توجفـت وجـــــــورم
درپائیـــزخیالــــم،هـــرخواهشــــــی که کـــــردم
ســــکوت بودپاســـخ تو،زین تسلــسل معـــــذورم
درآن واپســین دیدار،دلــــــم که دریائـــــی شـــــد
حرفــــی بـرزبان آمــــد، کــه عیـــان کرد منــظورم
گفـــــتم توئــی وجودم،بی وجودت مـــن مــــــردم
یا باتـــو هست خواهـــم شدیاکـــن زنده بـــــــگورم
شاهـــــدصادقـم باش ، ای عشـــــــق اهــــــورائی
انتـــــظار کافیست دگر،اعــــــــلام کن حضـــــــورم
ترانـــه ی عشــق
با توهسـتم هـــا دلم، وقت خواب رفتنــته
دیــــگه ازمن چی میخوای؟ وقت دل کندنــته
روزا که یه ریز ازبا وفائی داری میگی دل مـــــن
که انـــــگارپیدا نمیــشه ،اصلن یه کسی قابل من
شب که میــــشه زندگیم ازدست توتبـاه میـشه
چون تو میدونی که آهـم باناله ام سودامیـشه
نمی دونم این همه سال ،چرا مــن حالیت نکــــردم !
کـــه واســـه ی عاشق شدن،حقیقتش زیادی ســـــردم!
تـــــوخودت خوب میدونی روح وروانم پــردرده!
آخه با ایـــــن اوضـــــاع روزگار،کیــــه که عاشقی کرده؟
پس ای دل ساده ی من،کوتاه بیا،بازی نکن باآبروم
بزاراینجــوری آسوده باشـم،تو هیچی نیاربه روم
نمی خوام دلـــخورشی اماتوی این وادی فتنـه های شوم
ممــکنه باعث شی تابیفـته تشت رسواییـم ازپشت بوم!
آخــه اینــجا دیگه ارزشی نمونده برا عاشــق شدن ودلدادگـی
که اگه بازدنیابیان شیرین وفرهاد،معلوم نیس تشکیل بدن یه زندگی
میدونـی شرط اول عاشقی ، همراهی وصداقت همیشـــگیس
نــه جامونــدن وپس گذاشتن وخستگیهای نیمه راه زندگییس
می بینی اینها فقط یه کم از خصلت آدمهای روزگارماست
تازه شرم دارم بگم ازشیوه ی خیانتـــهاوهرزه گی !
حالا ای دل صبورم ،دوباره ازمن میخوای عاشق بشم؟
وقتیکه یقین دارم هنوزبه جائی نرسیده زندگی ،
یامبتلا به افسردگیم یاکه اسیرعارضه ی دلزد گـی!
خوب بااین اوضاع واحوال باتوام تو دل بیچاره ی من !
دیگه برداردست ازاین سادگی وحرفهای تکراری نزن!
بهتره که بگذره همین جوری، زندگــی خالی من
من که ازمردم مجبور جدانیستم ،بزاربعضی هرچه دوست دارن بگن
م.رامــا(دیکــــته)
بـــچه ها !!
کاغــــــــذی بردا ریــــــد
بــــنویســـید: کـــبوتر زیـــباست
بـــــنویســـید: کـــلاغ بی نــــهایت زشت اسـت
بــــــنویســـید که آذرخــــوب اسـت
بـــــــنویســـید که دارا فــــردا،
قـــــــهرمان می زایـــــــد
بـــــــنویســـید که دارایــــک ... دارد
بــــــــنویســــید که آذر
بـــــی عـروســـــــک هم
تاشـب جمــــــعه ی آینــــــده،
مـــــشق تان این باشـــــد
که پــــــدردنـــــدان دارد،
اما، نان نـــــداردبــــــخورد.