تــصویر مبــهم

تــصویـر مبهـمت چـرا، ازچــشم مــن نمـــ‌ یرود؟ 

چـه کــرده ای کـه یـادِ تـو، ازجـان وتـن نمـیرود؟ 

چــقدرگـذشــته سال ومـاه، ازآن مــهرِ جـدائیـها؟

کــین آذرِ جـان ودلـم، بــه صـد بهـــمن نمـ‌ ـیرود! 

زیــپِ دو چــشمِ خســته ام، دگربســته نمـــیشود 

چــرخ ِبــخــــتم افتاده درلــوش ولــجن، نمـیـرود 

گفــتم بــهارکــه برســد، زمســتانِ دلـــ‌ ـــم رود 

دیـــدم کـه خــارِقـلبِ مــن، بـانســترن نمــ‌ ـیرود 

ازترس نـاگـ‌ ـه دیـدنت، هــجرت شـفابـخشی نمود 

امــا سمــندِ روزگــ‌ــار، دوراز وطـــن نمــــیرود 

خـواندیم خـدارا مـن و تو، چــنگ از گریبـان بگـسلد 

افـسوس که آن دشمن عـشق، باهـیچ سخن نمیرود

یارب گـناه مـن چـه بـود، ظلمم بــه کی رسیده بود 

تـقدیرِ مـن چـه کـرده بــود، کـین سو ٔ؍ظن نمیـرود 

خـواسـتم که پـای عقل نـهی، بـرجبـینِ سـنگِ سنت 

بیـــهوده انتــظاری بـــود، رســم کــ‌ ـهن نمــیرود 

آری مــن درجــاده ی وهــم، دنـبال نســیان میـروم 

باشـــد تا دریابـــم کـه عــشق، درکـتِ او نمـــیرود