ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!
ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

صدایت میکنم

صدایت میکنم :  
از فرازبام هراس و غماخشم دل خمارآلوده ام! 
ازپشت پنجره های خیس خوابمرگهای غریب!
واز بلندای آسمان خالی از خیال خیل خسته دل!
تا بیایی... آری ...قدم رنجه کنی
و رطلی از شراب وشبنم آن رفته روزگاران  
برایم هدیه آوری! 
شاید وارهانیم از خوف شب شیون و شتا
وزین ازدحام صبوری کشنده!
از نان و عزت غیر بر جان و عرض خویش 
که نزیــبد مرا تاراج ابر باران زای آبرو
از آسمان تنگ این دیار 
وقتی در شرف خشت و آجر هر اثر 
مرا لبخندی از بزرگی، یادآور است 
که در اوج عزت ، اگر میبخشید 
از سر بی نیازی بود، 
نه برای پوشش جامه ی بزرگی!
که زار آیدش به تن! 

 صدایت میکنم ٫ آری 
 اما مانده ام که اگر بیایی !
 افسوس نگاهت را چه کسی تاب خجلت آورد!؟
 ثقل شرم تو را چگونه توانم بر این خمیده گردن کشید
 که مرا از نگاه خود، شرم از آینه، سالهاست!
 و چه دانی تو ؟ از ماجرای من و این دیار ناشناس
 که نفر به نفرشان را من از تولد تا گرسنگی
 از تولد تا حصر…
 و از تولد تا فراموشی!
 که نام و نان را به طوفانش سپرده اند! 
 به نام و بی نان میشناسم!
از کجا؟ نمیدانم !
شاید که از درد مشترک! 
ویا اشتراک خان و خمیازه و خیانت!
اما به هر صفت دیگر، سخت غریبه ام من
میان این قوم قرابت گریز! 

هنوز که هنوز است ...

 
آ.آذزم وبــلاگ؛ایــن-خام-ره-نرفــته تاریـــــخ 1394/03/15
Arad Azarm 1394/03/21 ساعت 07:49
نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.