صدایت میکنم

صدایت میکنم :  

از فرازبام هراس و غماخشم دل خمارآلوده ام! 

ازپشت پنجره های خیس خوابمرگهای غریب!

واز بلندای آسمان خالی از خیال خیل خسته دل!

تا بیایی... آری ...قدم رنجه کنی

و رطلی از شراب وشبنم آن رفته روزگاران  

برایم هدیه آوری! 

شاید وارهانیم از خوف شب شیون و شتا

وزین ازدحام صبوری کشنده!

از نان و عزت غیر بر جان و عرض خویش 

که نزیــبد مرا تاراج ابر باران زای آبرو

از آسمان تنگ این دیار 

وقتی در شرف خشت و آجر هر اثر 

مرا لبخندی از بزرگی، یادآور است 

که در اوج عزت ، اگر میبخشید 

از سر بی نیازی بود، 

نه برای پوشش جامه ی بزرگی!

که زار آیدش به تن! 

 صدایت میکنم ٫ آری 

 اما مانده ام که اگر بیایی !

 افسوس نگاهت را چه کسی تاب خجلت آورد!؟

 ثقل شرم تو را چگونه توانم بر این خمیده گردن کشید

 که مرا از نگاه خود، شرم از آینه، سالهاست!

 و چه دانی تو ؟ از ماجرای من و این دیار ناشناس

 که نفر به نفرشان را من از تولد تا گرسنگی

 از تولد تا حصر…

 و از تولد تا فراموشی!

 که نام و نان را به طوفانش سپرده اند! 

 به نام و بی نان میشناسم!

از کجا؟ نمیدانم !

شاید که از درد مشترک! 

ویا اشتراک خان و خمیازه و خیانت!

اما به هر صفت دیگر، سخت غریبه ام من

میان این قوم قرابت گریز! 

هنوز که هنوز است ...

 

رابـــطه ی غـــلط!! (ترانـه)

 تــورفتـی اما بعـدتـو هـــنوزم گــیج ومبــهوتــم

 بـرو توجــیه نـکن کارت، نـشکن روزه ی سـکوتم  

 خـیلی حـرفــها تو ایـن دل صاحـب مرده تلمــباره

 کـه بـعـد رفتنـت دیـــگه گفتنـش چه فایــده داره؟

 میـدونـم کـه مدتــها بود هوای زنـدگیـت سردبود

 موندن تو آخرین ایسـتگاه کابـوسی ازغـم ودردبود

 درحقیقـت بارفــتارت ،بـه هردومــان تو بدکـــردی 

 به جـای گفـتن ازاحساس، فضـاراســرد سـردکردی

 چـقدربایــدتـأسـف خورد، بـــه حال آنــکه میـــدانـد

 دلـش بازنــدگی نیسـت و، جــدائی رابـــلا خوانـــد

 بــهانه هاتــو مـن اول به چـشم ضعـف خود دیــدم  

  بجـای زنــدگی کــردن ،فقــط نقـش ونـمود دیــدم

  من ازوقتی که فهمـیدم ،دل توبا من هـمراه نیست  

  بـه خـودگفــتم دیـگه جائـی، برای غـصه وآه نیست  

  درسـته که هــدردادم، ازعــمرخـود یـه چـندسالـی  

   تــجربـه ای گـران کردم، دانــشم داد وگوشــمالی

  هـمه افسوس مـن اینه، وقتی دلت نیست با کسی

   آن رابــطه یـه توهـینه، طرف خضـاب وتــوخــسی 

   چــقدرخـوبــه یه رابــطه، دورباشــه ازرنـگ و ریـا 

   کـــلام اول صـداقـت، فـــرقانــش  کـــــلام خــدا

   باور وحـــرف من ایــنه، وقـتی دلت نیست باکـسی 

    آن رابـــطه یعــنی ایــنکه: طرف خـضاب وتوخسی

ازدواج *

دلــــم میـــخواد دادبزنــــم! بیـــــواســـطه بـــگم خـــــدا 

مـــحتاج لــطفــیم ونــگاه، بـــــگذربـــازازگــــــناه مـــــا 

هـــرچـنـدخجـالـت میـــکشیم، چـــون جانشــین توبودیــــم 

بـرســرعشــق چـه آوردیـم؟ جــزایـن کــه ازهم دورشدیـــم 

شـایـــداگـــرنمــــیتونیـــم، مــدتـــی باهـــــم بمـونیــــم 

یـا بابــهونه ای کوچـــیک،زودمیـــخوایــم ازهـم جـداشیــــم 

ایــنـه کـه مـاسـرگشـته ایـم،دورازگـــذشتــهاگشــته ایـــم 

همـواره درگــذشــته ایـم، گـام بـه جــــلونــــزاشــته ایــم 

درســـته خیـــلی سال شــــده،پابسـت عشـــقت مانـــده ام 

اینــــکه گــناه من نبـــــود، مـــن حــــق عشــــقو داده ام

ممــــکنـه خیـــلیـها بــگن، چـــه جــوری باتـوساخـــــته ام

هیــچی نیـاوردم بـــه دست ،هــرچـی هـم داشـتم باخــته ام 

آخــــه اونـــــهانمــی دونـــن،شــروع عشــــق تصـادفــــه 

کــجابــه هـم رسیــــدن و، نــــگاهــی تنــــها یــــــکدفـه

هــردوطـرف نمــــی دونــن ، اخـــــلاق اون یـــــکی چیــه 

چــون بـــه زعـــم هـردوتاشـــون،معــیارفقــــط عاشقــــیـه 

هیچــــــکدوم فــرصت نــدارن، مـــدتـی باهـــــم بمـــــونن 

کــــه آیــــانیمـــــه ی همـــند؟یـــا اشـــــتراکــی نـــدارن

شـــرایــط جامـــعه مـون، چیــــزی ازعـــاشقـــامـــی خـواد 

کـــه آغـــاززنـــدگیــــشون،انــــگارمــــی خـوان بـرن جـهاد 

جــــهادشایــــدساده تـــره،چـــون روبــــرومـون دشمـــــنه 

دشـــــمن مـــاهـــــــم باعــث،اتـــــــحاد تــــــوومــــــنه 

امـــاشـــروع زنـــدگــی،بـایـــــه آشـــــنای بیـــــــــگانـه 

ازسخـــــتیش چـــی میـــشه گفت؟معـــلومه کـه دوچنــدانـه 

 بعـــــــضیـاخــــیال میـــکننـد،رفــــتاربــــــی تقصـــیردارن

پـــس چون شنـاخــــتی نباشـــه، کـــارابـــــگیرنــــگیـردارن

کافـــــیه چـــن پیــــش بیـــنیشون، اشتـــــباه ازآب دربیــــاد 

اختـــــلافاشـــــروع میــشه،صبــــوری هـــم بـه ســرمیـــاد

غُـــــرزدنـــاکـــه پـاگـرفـت،پــــــرده هاهــــم کــــنارمیرن 

ازخجـــــلت هــــم درمــــیان، میـــــگن که ازهـــم سیـرشدن

اینــــجوره کـــه رابــــطه ها،یــــه کوچه ی بن بَــــث میـشن 

عـــاشـــق تـریــن عاشــــقاهـم،قـــربانــی دوردسـت میـشن 

تـــــــوروخــــدابـیــایــن بیــرون، ازحصـــــارتاریــــــــختـون 

 بــاورکنـــــین نمــــیکـشه،کــس شـــــماروبـــــه سیخــتون 

جـــــوونــای ایــن زمـــونــه،بــرخــــــلاف ظـاهـــرشــــون 

دورکـــــرده ازچــــن چــــهرگــی،سـاده گــــی وافـرشـــون 

مــــجالـــی بـایــــدتااونــا، اون نیمــــــشون رابشــــناســـن 

تـــوایـن دنــــیای نــــه درتــو،اونــــابیــش ازمـــاحسـاســـن 

عبید زاکانی

بادصــبا جیب سمــن بـرگــشاد

غلــغل بلـبل به چمـن درفتـــاد

زنــده کند،مـرده ی صدسالـه را

بادچــوبرگل گـــذرد ، بامـــداد

زمـزمه ی مـرغ سحـرخوان شنو

تانـــکنی نغمـه ی داود، یـــــاد

موسـم عیش است،غنیــمت شمار

هــرز مده عمـروجوانــی،به بـاد

وقـت به افسوس ، نشایــدگذشت

جام مــی ازدست،نــبایدنــــــهاد

تابتــوان خـاطــرخود،شـــــاددار

نیـست براین ،یـک دونفـس اعتماد

خـاک همـان است کــه بربـــادداد

تخت سلیــمان و سریـــرقـــــباد

چـرخ همـان است که برخاک ریخت

خـون سیــاوش وسـرکیـــقبــــاد

انـــدوه دنیا بــــگذار ای عبـــــید

تابتـــوان زیست،یکـی لحـــظه شاد