ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه
خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!
ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه
خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!درباره من
یکی ازابناء بشرکه هنوزدرسی سال گذشته مانده! بااینکه انحطاط اخلاقی جامعه ازجمله تزویروریاونان به نرخ روزخوردن اطرافیان را
هرروزمی بیند،امامعلوم نیست چرانمی خواهد این واقعیت هاراباورکند،تاجاییکه بارهاازاین افرادضربه خورده است!
غیرازسادگی واعتمادبه همه،تنهامیتوان گفت آدمی پرازاشتباه وکاملابی توجه به مادیات،مگربه اندازه ی پوشیدن خوب وخوردن اندک!
ادامه...
دکترشریعتی
چنین می اندیشم
1- عشق به انسان هر قدرتی را از پای در خواهد آورد
خوشا روزگارانی که چشمها بر لبها حق اولویت داشتند !
2- حقیقتا چندش آور است
هیس هیس مارهای تک دندان !
شبنمی می ماند آدمی و عمر چهل روایتش،
به لحظه رویت نوربر سطح سبز برگی
می لغزد و بر زمین می چکد....
تا باری دیگرو کی ؟وچگونه ؟وکجا ؟
3- ای که تو آن من دیگرم یای تو که آن توی دیگرتم
زاد سفر برگیر و قدم در راه نِه که من در پایان راه
بی صبرانه منتظر رسیدن توام ...
بــه مــن تکیــه کــن!
مــن تمــام هستــی ام رادامنی می کنــم تــا تــو ســرت را بــر آن بنــهی!
تمــام روحــم راآغــوش می ســازم تا تــو در آن از هــراس بیــاســایی!
تمــام نیــرویــی را کــه در دوســت داشتــن دارم
دستــی می کنــم تــا چهــره و گیســویــت را نــوازش کنــد!
تمــام بــودن خــود رازانــویی می کنــم تــا بــر آن بــه خــواب روی!
خــود را، تمــام خــود رابــه تــو می سپــارم.
تــا هــر چــه بخــواهی از آن بیــاشــامی!
از آن بــرگیــری، هــر چــه بخــواهی از آن بســازی،
وهــر گــونه بخــواهی، بــاشــم!
از ایــن لحظــه مــرا داشتــه بــاش!
4- پروردگارم ،مهربان من از دوزخ این بهشت، رهایی ام بخش!
در اینجا هر درختی مرا قامت دشنامی است
و هر زمزمه ای بانگ عزایی و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...
در هراس دم می زنم
در بی قراری زندگی می کنم.
و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است
من در این بهشت ،همچون تو در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.
"تو قلب بیگانه را می شناسی ، که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی"
"کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم"
دردم ، درد "بی کسی" بود ...
قـــــــــهر
انتـــــظار
بـــگــذارتادرکنـــارت،بـرزنـــــدگی بشــورم
اخــمت فروکـش که عشــق،کرده چنین جسورم
هفت آســـمان ستاره،شاهــــدان عشـق مـــن
هفت ســــال مســتوری ازتو،نشـانه ی غـرورم
نخواســـتم هـیـچ جاده ای،آرد مـــرا سـوی تــو
ازبیــــــراهـه آمــدم، ره میـــــکردازتــــودورم
ســـراب صـــحرای عمر،باعشــــق دریـــاشــود
آری آســـان کنـدعشــق،ازایــن صـــحراعبـــورم
گـوینـــدجسارت باشـــد،پاشــنه ی آشیـل عشـق
یقــین دورکنــدایـن عشــق،ازتـوپاک شروشــورم
اینــــکه من ضعف عشــــق وآبــروی توباشــــم
ننالــم بــربخت خویـــش،زایــل کــــنم قصــــورم
افســون جفــاکاران ،عاقـبت عـــــیان گــــــــردد
گــــیرم انــدک زمانــی،تـــوان کـــردازتــــودورم
مدهــوشــم ومست عشق،سـرخوشـم وغــرق لاف
امیـــدم قبــول توسـت،من با توجفـت وجـــــــورم
درپائیـــزخیالــــم،هـــرخواهشــــــی که کـــــردم
ســــکوت بودپاســـخ تو،زین تسلــسل معـــــذورم
درآن واپســین دیدار،دلــــــم که دریائـــــی شـــــد
حرفــــی بـرزبان آمــــد، کــه عیـــان کرد منــظورم
گفـــــتم توئــی وجودم،بی وجودت مـــن مــــــردم
یا باتـــو هست خواهـــم شدیاکـــن زنده بـــــــگورم
شاهـــــدصادقـم باش ، ای عشـــــــق اهــــــورائی
انتـــــظار کافیست دگر،اعــــــــلام کن حضـــــــورم