عماد خراسانی (گرچه مستیم)

گرچـــه مستیم وخرابــیم چـوشبـــهای دگـر

بازکن ســـاقی مجــلس, سرمینــای دگــــر

امشبی راکـــه درآنــیم،غنیــمت شمــریـــم

شایــــدای جـان ! نرسیـــدیم به فردای دگر 

مستِ مســتم مشـــکن قدرخودای پنجــهٔ غم

من به میخانــــه ام امشب توبـروجـــای دگـر

چه به میخانـــه چه محــراب حرامـــم باشـــد

گــربه جز عـــشق توام، هست تمنـــای دگـر

تا روم ازپـــیِ یــارِدگــــری می بایــــــــد 

جـزدلِ مــــن دلـی وجـــزتو دلآرای دگـــــر

نشنیـــده است گلــی بوی تو ای غنچـــهٔ ناز

بـــوده ام ورنـه بسـی همــدم گلــهای دگـر

توسیــه چشـــم چوآیٔـی به تماشـــای چمـن 

نگــــذاری به کسی، چشــم تماشـــای دگر

باده پیــــش آرکه رفتند ازایـن مکــــتب راز

اوســـــتادان کــه فزودند، معــــمّای دگــر

این قفــــس رانـبود، روزنــی ای مرغ پریش

آرزوساخــــته بسـتانِ طـــــرب زای دگـــــر

گـربهشـــتی است رخ تست،نـــگارا کـه درآن

میــــــتوان کردبه هـرلحــــظه تماشــای دگر

ازتــوزیــباصـــنم،اینــقدرجفا زیــــــبا نیـست

گــــیرم این دل نــتوان داد بـــه زیـــبای دگر

مــی فروشــان همــه دانــند،عــــمادا که بود

عاشـــــقان راحـرم ودیــرو کلیــــسای دگًـــر