ماجرای دل٭

تــورامیـــخواهـــم ای آرامـــــش دل    

چــقدرتـــرس دارم ازایـن خـواهـش دل 

شـــایدگـرفــتارِوهــــــم وخـــــیالـم 

کـــه بــــاز افـــتاده ام درچالـــش دل  

مــن گـمِ دریـــایِ ظلـــمت بــــوده ام 

حــسرتـــم فـانوســی تا تابــــــشِ دل 

می رفت به سرعـتِ صــوت قــطارِعـمر 

دریــــــغ ازبــــهاران بــی رامــش دل 

بـه فـرسایـش افــتاد،عـقـل ازدورنــگی 

بــــمانـــد غــصه یِ بــازســـازش دل 

فـــراوان کشـــید دل، غمــــبارِ یــاران 

خـــــارج ازتـــــوان وگنــــجایـــش دل 

شـــــده درمعـــرضِ طوفـــانِ بهـــتان 

نیــاری خــم بـه ابـــرو،با پـــالایش دل!؟

 سپـس فــارغ زچــشمِ دوسـت ودشــمن 

قـــطره هابه چـــشم ازخـونــــبارش دل؟ 

زمــانـــی نیایــــد،کارازدســت عــــقل 

گویــند: گــوش ســپاربـه،فـرمایــش دل 

چــون حاصــلِ هــرکار،طــیِ سـیرِعــمر

 فقـــط مانــده نقــــش درگــــزارش دل 

زآنــکه شــیریـن باشــد،ربـطِ عــقل ودل 

سَـــرِمجـــنون گــزار،بـــــربالــــشِ دل

تــوصــیه به خویش!

درایــن روزگارِمسـت و لایعــقل، خــــودنـــگــهدار باش! 

فـارغ ازســراب و مســتیِ قــدرت، خـــدمتــگزار بـــاش 

وقــتی درگــرفــت طـوفــانِ تــزویــرو تنـــدریــزِ ریـــا 

یــاد آور آنکــه را تــو جانشیــنـی؟ پس درسـت کاربــاش

چــون بــودی در جمــعِ خـارج نــوازان، سـازِ کــوک بـزن 

سبـکبال بگــذر از گــریــوه یِ غیبـت، عیب پوشِ یـار باش ‌‌

خــون داریــم بـه دل و خندانــیم به لب، زان رو که هستـیم 

شاهــدانِ عـسرِ مردمــانِ خـویش، تــو چـون بــهار بــاش 

بیـــزاری از خـــیلِ خــوشــگذران را، آذیـــنِ جـــان کــن 

امّــا گــذرانِ خــوش را بــه اقــرار، سپاســگـزار بـــاش 

بــــرای گـــــذارِ محنـــت داران از گـــــذرگـاهِ رنــــــج 

هنــگامِ هـــجومِ امــواجِ انـــــدوه، تـو بـی گـــدار بــاش 

بنــگر دراحــوالِ تــــهی افــکاران، خـــود بـــزرگ بیــنان 

گـرچــه داده لــــم بــر جــایِ بـــزرگان، تو ســزاوار باش 

درشــگفـتم! چــرا ایـن قــــوم زیـــرک ، افــــتاده چنــین

در فتـنه یِ فـایـده ، فــتراقِ قـرعــه، در قـــید کــاربــاش

ساسان مظهری ( یادش بخیر )

یادش بخیر آن روز ، روزی که با تو بودم 

روزی که غـصه ها را از روی دل زدودم 

یادش بخیر وقتی دستت به دست من بود 

وقتی که پیش رویت از عشق تو سرودم 

یادت میاید آن روز ، روزی که قول دادی 

باشی همیشه عشق و امیـ ـدِ بر وجودم  

 گفتم برای عشقت خوانــــم نماز حاجت 

بر عهد خود نمانــدی من باز در سجودم 

هرروز می نوشتــم میمــیرم ار نباشی 

رفتی و زنده هستم،ای کاش مرده بودم 

گـــفتی به عشق پاکم لایق نبوده ای تو

 امّا گـــمانم این است من لایقــت نبودم

 هرچــندکه با جفایت شکسته ای دلــم را 

عـشق تو لانه کرده در قلب و تار و پودم  

نقص کلام وحرفم برمن ببخش توای عشق 

در حال بغض و گریه من شعرم را سرودم

شهراد میدری( گریان... )

عشقم! چه می آید به تو این تاج و تــــور امشب 

این چشــم ِ آهو سرمـــه و موهای ِ بور امشب 

مهتاب ِ من! زیبـایی ات غوغـــــاتر از غوغاست

 محشرتری از هرچه تندیــــــــس ِ بلور امشب 

امشب عروسی ِ تو هسـت، این اشک یعنی چه؟ 

باید عزیـــــزم بیش از این باشی صبور امشب  

"داماد" من هستم چرا دستت به دست ِ اوست؟! 

این کیــست دارد در کنـــار ِ تو حضور امشب؟ 

گستاااااااخ بیجـــا میکند لم داده روی ِ مبــــل  

اشغال کرده جـــای ِ من را با غــــرور امشب 

عاشق منـــم، تنهــــــا خودم دور ِ تو میگردم  

دور ِ سرت دیگر نگردد رقص ِ نووووور امشب 

دارند می خندند و می گوینــد: "دیوانــه ست" 

خـــــانه پر است از میهمانان ِ جســـور امشب 

آخر گناهم چیست غیر از "عاشقت هـــــستم"؟

 از در چـــــــرا کردند بیـرونم به زور امشب؟ 

نه شیشه ی ِ ماشیــن، صدای ِ دل شکستن بود 

وقتــی که از روی ِ دلم کردی عبــــور امشب 

ای من فدای ِ جیغ ِ تو، این سنگ از من بـــــود

 یعنـــی که می بوسم تو را از راه ِ دور امشب 

این شاهـرگ، قربان ِ تیــــــــــغ ِ تیز ِ ابرویت

 شرمنــده ام سر زد اگــر از من قصور امشب 

آخر شب ِ دامــــــادی ِ من هم رسیـــد از راه

 آخـر بساط ِ شــــادی ام شد جور ِ جور امشب 

ما هر دو خوشبخــتیم، تو تا خانــــه ی ِ بختـت 

من نیز با رخـــت ِ سپیـــد ِ مرده شـور امشب 

روزی غبــــــــــار ِ ما بـــهم خاهد رسید آخر..

 گریـــان شدند از شعر ِ من اهل ِ قبور امشب

 *شهراد میدری* : بیت به بیت این غزل را با اشک سرودم..براستی اگر خدا خودش هم دلبری زمینی داشت آیا باز هم سرنوشت عشق را چنین می آفرید؟ 

"جمله فوق ازشاعراست "