جــلــیل صــفربیـــگی

                           دستــــــش در گلــــت بود 

                    وتازه دســـت از مــــــــن شسته بود 

                           که عاشــــــقت شـــــدم  

                    دست در گل و لای سیــــــــنه ام برد 

                    وساعت قلبــــــم را به نام تـو کوک زد 

                                    ابلیز خوردم 

                                    کسیب شدم 

                     و افتادم از چاهی هر دو سر سوراخ 

                                         آخ! 

                                  زمین سفت بود 

                           وگلم هنوز خشک نشده بود 

                               که پا در حوا شدم  

                                وافتادم در چاهی  

                             که آدم بشو نیستم دیگر

احمد شاملو (همان...)

همیشه همان...اندوه همان:تیری به جگر درنشسته تا سوفار.

تسلای خاطرهمان:مرثیه‌یی ساز کردن 

غم همان و غم‌واژه همان ، نامِ صاحب‌ْمرثیه دیگر

همیشه همان شگردهمان...شب همان و ظلمت همان 

تا «چراغ»همچنان نمادِ امید بماند.

راه همان واز راه ماندن همان،

تا چون به لفظِ «سوار» رسی مخاطب پندارد نجات‌دهنده‌یی در راه است.

و چنین است و بودکه کتابِ لغت نیزبه بازجویان سپرده شد 

تا هر واژه را که معنایی داشت به بند کشندو واژگانِ بی‌آرِش رابه شاعران بگذارند

و واژه‌هابه گنهکار و بی‌گناه تقسیم شد،به آزاده و بی‌معنی ،سیاسی و بی‌معنی ،

نمادین و بی‌معنی ، ناروا و بی‌معنی. 

و شاعران از بی‌آرِش‌ترینِ الفاظ چندان گناه‌واژه تراشیدندکه بازجویانِ به‌تنگ‌آمده 

شیوه دیگر کردند،و از آن پس،سخن‌گفتن نفسِ جنایت شد.

منوچهر نیستانی (درته تاریک کوچه)

آنــچه ازیاران شنیــدم،آنــچه درباران گــذشت...

آنـــچه دربـاران ده،آن روز،بریــاران گـــــذشت 

های های مستـــها،پیچــــیده دربن بستـــــــها

طــرح یک تابــوت،دررؤیــــای بیماران گــذشت

کـوه ها را،درخیــــال پاک،تامــــــرزغـــــروب

سیـــلی ازآوای انــــدوه عـــــزاداران گــذشت

کاروان دخـــــتران شرمــــــگین روســــــــتا

لالـــــه درکف درمـــهی ازبهت بسیاران گذشت

درتـــه تاریـــک کوچــه،یـک دریچــه بسته شــد

انتـــــظاربی سـرانـــــجام بدانــــگاران گذشت

جای پائـــی ماندوزخــمی،سبزه زاران را،بــه تن

جمـــــعه ی جانانه ی گلــگشت عیاران گـــذشت

تابــــه گورســـتان رسد ـ دیـداراهــل خـــاک را

ماهــــتاب پیر ،لنــــگان ازعلفــــزاران گـــذشت...

م.رامــا(دیکــــته)

    بـــچه ها !!

    کاغــــــــذی بردا ریــــــد

    بــــنویســـید: کـــبوتر زیـــباست

    بـــــنویســـید: کـــلاغ بی نــــهایت زشت اسـت

    بــــــنویســـید که آذرخــــوب اسـت

    بـــــــنویســـید که دارا فــــردا، 

                                قـــــــهرمان می زایـــــــد

  بـــــــنویســـید که دارایــــک ...       دارد

    بــــــــنویســــید که آذر

                           بـــــی عـروســـــــک هم

    تاشـب جمــــــعه ی آینــــــده،

    مـــــشق تان این باشـــــد

                             که پــــــدردنـــــدان دارد،

                           اما، نان نـــــداردبــــــخورد.