ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!
ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

ایـــــن خـــــام ره نرفتــــــــه

خفتــــه خــبرندارد ســـردرکـــنارجانـان! کــه ایـن شـب درازباشــددرچــــشم پاسبانــان!

عــــطار

ای درمیــــــان جانـم وجــان ازتـــــوبیــخـــبر

وازتــــــوجـــــهان پراست وجـهان ازتوبیــخـبر


ای عقــل پیـروبخـت جوان کـــــرده راه تـــــو

پیــرازتــــوبـی نشـان وجـــوان ازتـــوبیـخـــبر


چـــون پـی بـــرد به تـودل وجانـم؟ که جــاودان 

درجـان ودردلــی، دل وجــــان ازتـــوبیــخــــبر


نقــش تـودرخــیال وخـــیال ازتــــوبـــی نصیب

نــام تـوبـرزبـــان وزبــــــــان ازتـــوبیــخـــبر


ازتـــوخبـــربه نام ونشـــان اســت خــــــلق را 

وآنــــــگه همــــه به نـام ونشــان ازتـوبیـخــبر


جویــــــندگان گوهــــردریـــــای کـــــنه تــو

دروادی ویقــــین وگـــــمان ازتــــو بیـــخـــبر


چـــون بیـــخــبربـود،مــگس ازپــرجـبرئــــــیل

ازتــــوخبـردهـــــنده،چــــــنان ازتــوبیــخـــبر


شـــرح وبیـــان تــوچـه کـنم؟ زآنـــکه تا ابـــــد

شــــرح ازتــوعاجــزاسـت وبیـــان ازتـوبیـخـــبر


عـــطاراگـرچـــه نعــره ی عـشق تـــومــی زنـد

هستــــند جمــــله نعـــره زنـان ازتـــوبیــخـــبر




حسادت و جدایی

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

ترانـــه ی عشــق

با توهسـتم هـــا دلم، وقت خواب رفتنــته

دیــــگه ازمن چی میخوای؟ وقت دل کندنــته

روزا که یه ریز ازبا وفائی داری میگی دل مـــــن

که انـــــگارپیدا نمیــشه ،اصلن یه کسی قابل من

شب که میــــشه زندگیم ازدست توتبـاه میـشه

چون تو میدونی که آهـم باناله ام سودامیـشه


نمی دونم این همه سال ،چرا مــن حالیت نکــــردم !

کـــه واســـه ی عاشق شدن،حقیقتش زیادی ســـــردم!

تـــــوخودت خوب میدونی روح وروانم پــردرده!

آخه با ایـــــن اوضـــــاع روزگار،کیــــه که عاشقی کرده؟

 

پس ای دل ساده ی من،کوتاه بیا،بازی نکن باآبروم

بزاراینجــوری آسوده باشـم،تو هیچی نیاربه روم 

نمی خوام دلـــخورشی اماتوی این وادی فتنـه های شوم 

ممــکنه باعث شی تابیفـته تشت رسواییـم ازپشت بوم!


آخــه اینــجا دیگه ارزشی نمونده برا عاشــق شدن ودلدادگـی

که اگه بازدنیابیان شیرین وفرهاد،معلوم نیس تشکیل بدن یه زندگی

میدونـی شرط اول عاشقی ، همراهی وصداقت همیشـــگیس

نــه جامونــدن وپس گذاشتن وخستگیهای نیمه راه زندگییس


می بینی اینها فقط یه کم از خصلت آدمهای روزگارماست

تازه شرم دارم بگم ازشیوه ی خیانتـــهاوهرزه گی !

حالا ای دل صبورم ،دوباره ازمن میخوای عاشق بشم؟

وقتیکه یقین دارم هنوزبه جائی نرسیده زندگی ،

 یامبتلا به افسردگیم یاکه اسیرعارضه ی دلزد گـی!


خوب بااین اوضاع واحوال باتوام تو دل بیچاره ی من ! 

دیگه برداردست ازاین سادگی وحرفهای تکراری نزن!

بهتره که بگذره همین جوری، زندگــی خالی  من

 من که ازمردم مجبور جدانیستم ،بزاربعضی هرچه دوست دارن بگن


عبید زاکانی

بادصــبا جیب سمــن بـرگــشاد

غلــغل بلـبل به چمـن درفتـــاد


زنــده کند،مـرده ی صدسالـه را

بادچــوبرگل گـــذرد ، بامـــداد


زمـزمه ی مـرغ سحـرخوان شنو

تانـــکنی نغمـه ی داود، یـــــاد


موسـم عیش است،غنیــمت شمار

هــرز مده عمـروجوانــی،به بـاد


وقـت به افسوس ، نشایــدگذشت

جام مــی ازدست،نــبایدنــــــهاد


تابتــوان خـاطــرخود،شـــــاددار

نیـست براین ،یـک دونفـس اعتماد


خـاک همـان است کــه بربـــادداد

تخت سلیــمان و سریـــرقـــــباد


چـرخ همـان است که برخاک ریخت

خـون سیــاوش وسـرکیـــقبــــاد


انـــدوه دنیا بــــگذار ای عبـــــید

تابتـــوان زیست،یکـی لحـــظه شاد